Ἁγίων Ἀββάδων

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τῶν ἐν Σινᾷ καί Ῥαϊθῷ ἀναιρεθέντων Ἁγίων Ἀββάδων

Το συναξάρι των Αγίων:

Αυτοί ζούσαν μέσα στις σπηλιές του όρους Σινά την αγία μοναχική ζωή (κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ.). Άλλ' ή ευσεβής ζωή τους ταράζεται ξαφνικά μια μέρα, με τρόπο άγριο και αιματηρό. Στίφη βαρβάρων, πού λυσσούσαν κατά της χριστιανικής πίστης, φάνηκαν στις κατοικίες των χριστιανών αναχωρητών. Στην εμφάνιση αυτή οι Άγιοι ταράζονται στην αρχή. Συνέρχονται, όμως, αμέσως και μπροστά στη σφαγή και το θάνατο δείχνουν θαυμαστή ανδρεία και αφοβία. Δεν αρνείται κανένας την πίστη του. Οι βάρβαροι τους σφάζουν μέσα στις καλύβες και τους κήπους τους και αυτοί πεθαίνουν προσευχόμενοι, ψάλλοντας ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες στο θεό. Και όπως θα έλεγε ο θεοκίνητος Απ. Παύλος, "τον καλό αγώνα της πίστης αγωνίστηκαν, το δρόμο τους τελείωσαν και την πίστη τους μέχρι θανάτου έτήρησαν" Άπ' όλους τους αδελφούς λίγοι σώθηκαν. Αυτοί, αφού οι βάρβαροι έφυγαν, μάζεψαν τα λείψανα των σφαγιασθέντων και τα έθαψαν με μεγάλη σεμνότητα. (Αρκετά από τα ονόματα των πιο πάνω Οσιομαρτύρων Πατέρων βλέπε και 4η Διακαινησίμου στο Συναξάρι του Πεντηκοσταρίου).
1. Β' προς Τιμόθεον, δ' 7.
 
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΡΕΙΣ (33) ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝ ΡΑΪΘΩ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ

Δύο μέρες μακριά από το όρος Σινά, προς την Ερυθρά θάλασσα, ήταν ή έρημος της Ραϊθού, στο εσωτερικό της οποίας ζούσαν χριστιανοί αναχωρητές. Ηταν δε συγκεντρωμένοι πάνω σ' ένα όρος. 'Αλλά την ίδια μέρα (κατ' άλλους την 22α Δεκεμβρίου), πού έγινε ή σφαγή των πατέρων στο όρος Σινά, οι βάρβαροι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν και τους πατέρες πού βρίσκονταν στην έρημο της Ραϊθού. ο ηγούμενος της Μονής, Παύλος, μόλις είδε τον κίνδυνο, συγκέντρωσε τους αδελφούς όλους μέσα στο ναό και τους απηύθυνε λόγια γενναία και συγκινητικά. Τους θύμισε ότι σκοπός της ζωής τους είναι ο Χριστός και ή Βασιλεία Του. Οτι γι'αύτήν ήταν όλες οι προσευχές, οι μελέτες, οί πόθοι και τα έργα τους. Και ότι τώρα τους παρουσιάζεται λαμπρότατη ευκαιρία ν' αποκτήσουν τα ωραιότερα στεφάνια, χύνοντας και αυτό το αίμα τους για τον μισθαποδότη Κύριο τους. Τους παρεκίνησε επίσης να ευχηθούν, ακόμα και γι αυτούς τους δυστυχισμένους πού θα τους σκότωναν. Οι πατέρες συμφώνησαν με τα λόγια αυτά, και όλοι μαζί προσευχήθηκαν. Μόλις τελείωσαν την προσευχή τους, μπήκαν στο μοναστήρι οί βάρβαροι και έσπειραν παντού το θάνατο. Ή δε Εκκλησία κατέταξε στους Αγίους της και τους εργάτες αυτούς του Ευαγγελίου, πού σφράγισαν την πίστη τους με το αίμα τους.
 
Απολυτίκιον:

Ηχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως άγιόλεκτος του Λόγου χορεία, εν τω Σινά και Ραϊθώ οί Αββάδες, άγγελικώς ήρίστευσαν άγώσιν ιεροίς ίδρώσι γαρ ασκήσεως, των αιμάτων τούς όμβρους, μυστικώς κεράσαντες, χαρισμάτων κρατήρα, πνευματικώς προτίθενται ημίν, εξ ου τρυφώντες, αυτούς μακαρίσωμεν.