Δαβίδ τοῦ Θεσσαλονίκῃ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο όσιος Δαβίδ, προς τιμή του οποίου υπάρχει αξιόλογος βυζαντινός ναός στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄. Από τη νεανική του ηλικία ζούσε σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού, ασκώντας το έργο της διδασκαλίας και της φιλανθρωπίας. Στη συνέχεια, αφού μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς, έζησε ως αναχωρητής, περνώντας το βίο του με άσκηση και προσευχή, πάνω σε ένα δένδρο για τρία χρόνια και έπειτα σε ταπεινό κελί, σε ερημική περιοχή της πατρίδας του.

Η φήμη και η αρετή του προσήλκυσαν πολλούς μαθητές, ενώ, με τη βοήθεια του Θεού, αξιώθηκε να θεραπεύει τους ασθενείς που ζητούσαν τη βοήθειά του. Η εμπιστοσύνη και αγάπη των αρχών και του λαού της Θεσσαλονίκης συνέτειναν στο να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, προς διευθέτηση υπόθεσης σχετικής προς τη διοίκηση της πόλης.

Κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια της επιστροφής του, όπως είχε πληροφορηθεί με θαυμαστό τρόπο, και το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στον τόπο της μετάνοιάς του, για να αποτελέσει λαοφιλές προσκύνημα.

Επιμέλεια: Ε.Μ.Γρ.