Νικολάου Καβάσιλα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας ήταν ανεψιός του αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Νείλου και γεννήθηκε κατά το έτος 1322. Σπούδασε θεολογία, ρητορική και φυσικές επιστήμες, στη Θεσσαλονίκη και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και υπηρέτησε ως αυτοκρατορικός σύμβουλος.

Ακολούθησε τη μοναστική οδό και διακρίθηκε για το τεράστιο πολύπλευρο συγγραφικό του έργο, το οποίο περιλαμβάνει έργα θεολογικού, λατρευτικού και ερμηνευτικού περιεχομένου, καθώς και πλήθος πανηγυρικών λόγων και επιστολών.

Τα έργα του «Περί της εν Χριστώ ζωής» και «Εις την Θείαν Λειτουργίαν», περιλαμβάνονται ανάμεσα στα πλέον σημαντικά και πολυδιαβασμένα της Ορθόδοξης Πατερικής Γραμματείας.

Γράφει ο Άγιος Νικόλας Καβάσιλας στο σύγγραμμά του «Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας», για τη στιγμή κατά την οποία ο ιερέας προβάλει το άγιο Ποτήριο για μετάληψη από τους πιστούς της θείας Ευχαριστίας: «ο ιερέας … προσκαλεί όσους θέλουν να κοινωνήσουν, να προσέλθουν «μετά φόβου Θεού και πίστεως». Να μην καταφρονήσουν δηλαδή την ταπεινή εμφάνιση που έχουν το σώμα και το αίμα του Κυρίου, αλλά να πλησιάσουν έχοντας επίγνωση της αξίας των μυστηρίων και πιστεύοντας ότι αυτά προξενούν την αιώνια ζωή σ’ εκείνους που μεταλαμβάνουν».

Τη θεία Κοινωνία τη δεχόμαστε βέβαια με το στόμα, αλλά αυτή εισέρχεται πρώτα στην ψυχή κι εκεί πραγματοποιείται η ένωσή μας με το Χριστό, όπως λέει και ο Απ. Παύλος: «Εκείνος που ενώνεται με τον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα με Αυτόν» ( Α’ Κορ. 6:17). Χωρίς την ένωσή του με το Χριστό, ο άνθρωπος, από μόνος του, είναι ο παλαιός άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα κοινό με το Θεό.

Ποιά όμως είναι εκείνα που ζητάει από εμάς ο Χριστός για να μας αγιάσει με τα θεία μυστήρια; Ερωτά ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Είναι η κάθαρση της ψυχής, η πίστη και η αγάπη στο Θεό, ο διακαής πόθος και η λαχτάρα μας για τη θεία Κοινωνία. Αυτά ελκύουν τον αγιασμό, γι’αυτό και θα πρέπει να κοινωνούμε.

Επιμέλεια: Ε.Μ.Γρ.