Δωροθέου ἐπ. Τύρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Άγιος Δωρόθεος ήταν ποιμένας που είχε, σύμφωνα με την Προς Ρωμαίους Επιστολή του Απ. Παύλου (προς Ρωμαίους, β' 20),  «την ακριβή γνώση και αλήθεια, που βρίσκεται μέσα στο Νόμο, στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη».

Όταν ξέσπασε ο φοβερός διωγμός κατά της Εκκλησίας, στα χρόνια του Διοκλητιανού, το ποίμνιό του, προκειμένου να μην χάσει τον πολύτιμο ποιμένα του, με θερμές παρακλήσεις κατάφερε και τον έπεισε να απομακρυνθεί από τον τόπο των διωγμών. Αποχώρησε στη Δυσσό, πόλη της Θράκης, και εκεί ασκήτευε μέχρι να περάσει ο άγριος αυτός διωγμός κατά των χριστιανών.

Όταν πέρασε η μπόρα του διωγμού, επανήλθε στο ποίμνιό του και με όλη την πατρική στοργή που τον διέκρινε, στήριζε στην πίστη τους αδυνάτους και πρωτοστατούσε στη βοήθεια των χηρών, ορφανών, ασθενών, και γενικά, των θλιβομένων.

Έζησε πολλά και παραγωγικά χρόνια. Πρόλαβε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος προσπάθησε με κάθε τρόπο να διατηρήσει την πίστη στα είδωλα.

Έτσι, οι ειδωλολάτρες, που ήταν προστατευόμενοι του αυτοκράτορα Ιουλιανού, συνέλαβαν το Δωρόθεο και αφού τον βασάνισαν ανελέητα τον σκότωσαν το 362 μ.Χ., κερδίζοντας έτσι κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Σήμερα σώζεται εκκλησιαστικό σύγγραμμα του Αγίου Δωροθέου, που αφορά τον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών του Ιησού Χριστού.

Επιμέλεια: Ε. Μ. Γρ.