Θεοδώρου ἡγιασμένου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο όσιος Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη και, από τη νεανική του ηλικία, επιδόθηκε στη μελέτη και εφαρμογή του λόγου του Θεού. Παρά το γεγονός ότι καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ζούσε ασκητικά, από τα νεανικά του χρόνια, και τελικά έπεισε τους γονείς του να συγκατατεθούν στην επιθυμία του να μονάσει.

Ακολούθησε τη μοναστική οδό, στην οποία και διακρίθηκε, μιμούμενος το παράδειγμα του πνευματικού του πατέρα, ονομαστού ασκητή και μεγάλου αγίου, του οσίου Παχωμίου. Σε μικρό χρονικό διάστημα, κατόρθωσε να ξεπεράσει στις αρετές όλους τους συμμοναστές του και παρά το ό,τι ήταν μόλις 34 ετών, ο μέγας Παχώμιος τον όρισε οικονόμο της μονής και του ανέθεσε το διακόνημα της διδασκαλίας.

Αναγνωρίζοντας οι πατέρες τους αγώνες και τη μεγάλη αγάπη του Θεόδωρου, τον ανέδειξαν στη θέση του ηγουμένου, στην οποία και διέπρεψε. Παρέμεινε σ’ αυτή μέχρι την οσιακή κοίμησή του, το έτος 368.

Ανάμεσα εκκλησιαστικούς συγγραφείς, που με λόγους ή κείμενα εκθείασαν την προσωπικότητα και την αρετή του Οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου ήταν και ο μέγας Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Επιμέλεια: Ε. Μ. Γρ.