Θεοφυλάκτου ἐπ. Νικομηδείας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O όσιος Θεοφύλακτος, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Δ’. Λόγω της ευρύτατης παιδείας του και προς συνέχιση των σπουδών του, έφθασε στη Βασιλεύουσα, όπου γρήγορα απέκτησε φήμη σοφού και δημιούργησε φιλικές σχέσεις με ανώτερους κρατικούς λειτουργούς και αξιωματούχους, καθώς και με τον μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο. Όταν ο Ταράσιος το 784 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, προέτρεψε τον Θεοφύλακτο και έγινε μοναχός σε μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο. Λίγο αργότερα εξελέγη επίσκοπος Νικομήδειας. Από τη θέση αυτή, ο Θεοφύλακτος διέπρεψε, με σύνεση και διάκριση, σε έργα εκκλησιαστικής και κοινωνικής πρόνοιας και ευποιΐας. Έκτισε ναούς, νοσοκομεία, γηροκομεία, πτωχοκομεία και δημιούργησε ταμεία για τις άπορες χήρες και τα ορφανά. Ο ίδιος έδινε το παράδειγμα της διακονίας επισκεπτόμενος συχνά και περιποιούμενος προσωπικά τους πάσχοντες αδελφούς του. Επί βασιλείας Λέοντος του Ε΄, όταν αναζωπυρώθηκε ο αγώνας των εικονομάχων και ξεκίνησε νέος διωγμός κατά των εικονολατρών χριστιανών, ο άγιος Θεοφύλακτος καταδικάστηκε σε εξορία, όπου μαζί με άλλους αρχιερείς και πιστούς υπέμενε αγόγγυστα τα δεινά, τις στερήσεις και τις κακουχίες της εξορίας. Προσευχόταν αδιαλείπτως για τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, τον οποίον όμως δεν αξιώθηκε να δει διότι το 840 μ.Χ. παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο.

Λίγα χρόνια αργότερα το Ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στη Νικομήδεια και εναποτέθηκε στο Ναό που ο ίδιος έκτισε.

Επιμέλεια: Ε. Μ. Γρ.