Αγίου Παναγή Μπασιά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Άγιος Παναγής Μπασιάς, γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1801 και ήταν γιος του Μιχαήλ Τυπάλδου - Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελαπόρτα. Λόγω της καλής οικονομικής του κατάστασης, έλαβε τεράστια θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση και μόρφωση. Μιλούσε ιταλικά, γαλλικά και λατινικά. Σε πολύ μικρή ηλικία χειροτονήθηκε αναγνώστης και εν συνεχεία υπηρέτησε ως γραμματοδιδάσκαλος σε δημοτικό σχολείο.
 
Tο έτος 1836 χειροτονήθηκε διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος. Έλαβε το όνομα Παΐσιος, από τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Παρθένιο. Λειτουργούσε στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στο Πλατύ Γιαλό.

Επιδόθηκε σε όλη του τη ζωή σε έργα φιλανθρωπίας και διακονίας των πασχόντων και αδυνάτων. Tο 1846 αρρώστησε από κάποια ασθένεια και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1867 τον περιποιούνταν ο εξάδελφός του Ιωάννης Κερουλάνος, ο οποίος τον ευλαβούνταν πολύ. Αν και για μία πενταετία ήταν κατάκοιτος (1882-1887) εν τούτοις, πλήθος χριστιανών πήγαινε να τον συμβουλευθεί, να εξομολογηθεί και να πάρει την την ευχή του. Εκοιμήθη ειρηνικά, στις 7 Ιουνίου 1888 και κατατάχθηκε στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 4 Φεβρουαρίου 1986.

Μαρτυρούνται πολλά θαύματά του πριν και μετά την οσιακή κοίμησή του. Εντυπωσιάζεται ο άνθρωπος που μελετά το συναξάρι των αγίων της Εκκλησίας ότι άγιοι δεν ήταν φαινόμενο των παλαιών εποχών και αιώνων, αλλά σε κάθε εποχή ο Θεός αναδεικνύει πρόσωπο ιερά, τα οποία υπερέβησαν την καθημερινότητά τους και έζησαν την παρουσία του αγίου Πνεύματος ενεργοποιώντας τα χαρίσματα που πλουσιοπάραχα προσφέρονται στον κάθε άνθρωπο.

Επιμέλεια: Ε.Μ.Γρ.